Via desert highway richting Amman

Vanochtend konden we zowaar uitslapen. We hoefden pas om half 9 weg en konden dus tot half 8 in bed blijven. De koffers moesten om 8 uur voor de deur staan en ontbijt begon ook om 8 uur. Dit bestond uit 3 bolletjes met kaas en jam, knakworsten, ei en jus d’orange.

Hierna vertrokken we met de bus na klein Petra. Na een klein uurtje met de bus en vele joge bergen en diepe dalen te hebben gezien, kwamen we eerst een berg tegen waaruit een olifant was gehakt. Een verg erachter zagen we een soort monument, waarvan ze denken dat Aaron er begraven ligt. Na de meest mooie uitzichten over de bergen, kwamen we aan bij klein Petra. Hier waren weer de nodige verkopers in het begin van het terrein uiteraard. Hierna liep je door woestijnzand door een soort gleuf, waar zelfs bomen groeide. Na dit zag je in de bergen uitgehakte gaten. Dit bleken graven te zijn geweest, en later woonden er mensen die er vuurtjes in stookten, waardoor ze zwart van kleur waren. Ook kwam er bronwater van de berg af, waarmee ze zich via een buis richting een uitgehold bad, zich konden badderen. Ook was er een hoge trap om op te klimmen, hetgeen ik dit keer niet heb meegedaan.

Vervolgens gingen we met de bus na een kruisvaarderkasteel toe. Deze waren ze nog bezig met opbouwen, maar wel toegankelijk voor toeristen. Eerst moest je een steile weg opklimmen van 200 meter ongeveer. Je kon een rondje om het kasteel heen lopen en op sommige plekken erin. Naast de paden was echt een super steile helling, iets van mijn maag iets minder vond. Ben er maar ver vandaag gebleven. Verder kon je in de verte nog adelaars zien vliegen.

Hierna werd de groep in tweeën gedeeld: een groep ging na Amman en een groep na Taba. De rit na Amman over de Desert Highway was vooral veel woestijn. Je zag het landschap veranderen van zeer droog en niets groeiend na mooi groen vlakbij Amman. Halverwege in de woestijn, op een uur van Petra, zijn we gestopt bij een wegrestaurant. Hier kregen we gele rijst met kop, sla en yoghurt. Was echt te lekker. Ook liep er een poesje zielig te miauwen, hetgeen mijn hart meteen breekt. De rit na Amman duurde hierna nog 1 uur en 45 minuten. Onderweg nog kadavers van koeien, geiten en een hond gezien.

Eenmaal in Amman zagen we eindelijk weer mensen. Supergrootte stad met heel veel hoge flats. Het verkeer is niet zo’n grote chaos als in Cairo, maar wie zn auto het hardst doordrukt, krijgt de voorrang. We reden land de Amerikaanse Ambassade en mochten geen foto’s ervan maken. Er bleek iemand wel foto’s te hebben gemaakt en de soldaten hadden dit gezien. De soldaten kwamen na de bus toe en de persoon moest de filmopnames weer wissen.

Verder nog een rondrit gehad door Amman en nog een markt opgeweest. Hier moest Abet nog wat groenten voor de vrouw ophalen. Verder nog gekeken bij het Amphi-theater en daarna doorgereden na het hotel: Arena space hotel. Hier hebben we geluk in de “Petra suite” te zitten, een van de grootste kamers van het hotel. We hebben hier een aparte woonkamer en 2 badkamers met massagebad. Voor Pap en Mam stond er een kingsize bed klaar.

Het avondeten bestond uit spaghetti, rijst, kip in sinaasappelsaus, vis en goulash. Het nagerecht was gelatine met een soort van kwark van mango/banaan/sinaasappel. Echt zo ontzettend lekker. Het is nu 23:00 uur en bijna bedtijd voor mij.